14.2.11

?

Escribo y borro varias veces porque no se como expresarme sin que lo que escribo tenga un dejo de sentimentalismo asqueroso.
Un buen día a fines del 2010 escribí en mi cuaderno que la vida esta repleta de puntos de quiebre, y que la mayoria de ellos son inevitables. Puede que sean episodios en tu vida que estan cumpliendo su ciclo, experimentando un auge, o simplemente una inofensiva ruptura. Hoy, justamente, me di cuenta que me aburro con mucha facilidad. Estaba escribiendo esta entrada y ya me olvidé completamente de la razón por la cual lo hacía. Ya ni tengo ganas de seguir tipeando.
Me dejo pasmada a mi misma por mi nivel de rareza y permanezco incrédula mientras trato de acordarme sobre qué o quién quería escribir.
No logro acordarme. Tal vez no deba. Mejor lo dejo así. 

13.2.11

Epifanias durante un viaje corto

Me di cuenta que algo andaba mal con el mundo cuando estaba con unas amigas y a una de ellas se le ocurrio decir "fui a rapsodia y solo me compre un vestido, que caro que esta todo che". Si, bueno, es bastante controversial mi punto, pero yo tengo un angulo con todo esto. Y si, bueno, yo formo parte de este cuadrado porteño que tambien es un rombo que es pilar y tambien es una circunferencia que llega hasta Estados Unidos. Pero retomando mi angulo, que quiero decir con todo esto? Que definitivamente hay algo que esta funcionando mal en el planeta Tierra. Se me complica, porque Sofia, como puede ser, que digas esto si vos vas a tomar el te a tea connection y comes sushi, Sofia, como puede ser... Y aunque me digan hipocrita, yo me paro frente al juez y me declaro inocente, corrompida por esta sociedad que se me impone y me exige y me obliga y me categoriza. Entonces se apaga mi luz, y no puedo encandilar a todos los que me miran.